10 Yıl Önce.
Gök gürültüsü hiç durmuyordu her dakikada korkum dahada artıyordu. Yağmur çok hızlıydı, ağlamamak için kendimi zor tutuyordum. Birkaç dakika sonra büyük bir gökgürültüsüyle beraber yıldırım düştü. O sesle birlikte ağlamaya başlamıştım çünkü elektrikler gitmişti. Babam karanlıkta beni buldu ve bağırmaya başladı "Ağlamayı kes çocuk." dedi. Korkum iyice artmıştı ne yapıcağımı şaşırmıştım kendimi durduramıyordum. Bir anda yanağımda bir acı hissetmiştim bir an bütün sesler kayboldu. Bu bi tokattı. Ağlamamam daha şiddetli bir hal almıştı o sırada. Ellerimde bir acı hissettim değişik bir acıydı ardından bir ışık gördüm elektriğe benziyordu. Ağlamayı kesmiştim çünkü daha önce hissetmediğim bir duyguyu hissediyordum. Ayağı kalkıp ellerimdeki ışığı babama doğrulttum onu daha görüyordum. Şaşırmıştı yüzüme bakıyordu. Ona beslediğim kin'i kusma vakti gelmişti ellerimde dolaşan elektriği doğruca babamın kalbine yönelttim.
Acıyla bağırıyordu bu elektrik onun canını yakıyordu tıpkı onun beni dövmesi gibi... Bir anda bağırma sesi kayboldu ve yere düştü o anda yağmurun durduğunu fark ettim. Hemen ardından yere düştüm. Işıklar yanıyordu elektrik gelmişti ellerime baktığımda kan gördüm ürkmüştüm daha sonra yerde hareketsiz bir halde duran babama baktım vücudu parçalanmıştı...